DIY kerstdecoratie

Wij kopen al een paar jaar geen echte kerstboom meer. Uit ecologische overwegingen, maar ook gewoon omdat zo'n boom ons eigenlijk weinig zegt. Maar nu moet je vooral niet denken dat wij helemaal geen kerstversiering in huis hebben! Integendeel.

De afgelopen twee jaar heb ik met washi tape een kerstboom op de muur gemaakt. Leuk, maar dit jaar wou ik toch iets anders. Bovendien wisten we ook geen blijf met onze lichtjesslinger. Ik vond op Pinterest een tof idee om met een lichtjesslinger een kerstboom te 'tekenen' op de muur. Het enige probleem was dat je dan gaten in de muur moest boren, en nog best veel ook. Dat leek me niet ideaal voor iets wat over een paar weken weer opgeruimd wordt. Dus uiteindelijk heb ik samen met mijn vader een houten plaat op maat laten zagen (in de winkel) en hebben we onze schroeven daarin gedaan. En tadaaa... een kerstboom van lichtjes!


Die kunnen we nu elk jaar opnieuw gebruiken. En ik denk er zelfs over om de achterkant met krijtbordverf te beschilderen, zodat Lucas een groot krijtbord heeft. Het enige probleem is dat zo'n los bord misschien niet zo veilig is met een baby die binnenkort zal beginnen kruipen.

Naast onze lichtjesboom hebben we ook nog kerstverhaalfiguurtjes (zonder stal) die af en toe exotisch gezelschap krijgen, een vaas vol kerstballen, een kandelaar in de vorm van een kerstboom, twee led-sterren voor aan het raam, zwarte metalen sterretjes aan de lamp boven de eettafel, een vilten kerstboompje en een vilten slinger (drie jaar geleden zelf gemaakt).


Dus nee, geen kerstboom, maar toch meer dan genoeg kerstsfeer in huis. En dankzij de zelfgemaakte spullen voelt het ook heel persoonlijk en origineel. Dus ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar wij worden er alvast blij van. Hebben jullie ook zelf kerstversiering geknutseld? 
En voor de rest voor iedereen nog een PRETTIGE KERST!

Een Theo met olifantjes

De Theo (van Zonen 09) voor Lucas is vorige week eindelijk af geraakt! Hoera!
Het olifantenstofje heeft hij deze zomer zelf gekozen tijdens onze vakantie in Engeland. Echt iets voor hem, want hij is zot van dieren. Van op afstand toch, want als ze te dichtbij komen, blijft hij voorzichtig.


Ik vond het stofje zelf ook heel leuk, tot ik ermee begon te werken... Die olifantjes moeten namelijk mooi recht op het hemd komen en dat betekent dus goed opletten bij het knippen en stikken. Bij het borstzakje vind ik het resultaat nog redelijk geslaagd, maar bij de rugpas was het quasi onmogelijk om die olifantjes geen kopje (of pootjes) kleiner te maken.

Arme olifantjes.

Ik had al twee keer eerder een Theo gemaakt, maar nog nooit één met lange mouwen. En dat was dan ook het grootste struikelblok bij deze versie. De mouwsplit viel nog mee, maar bij de uitleg over de manchetten liep ik vast. Uiteindelijk heb ik het hemd meegenomen naar Schoten Stikt! waar Lieve van Piekewieke me uit de nood heeft geholpen. Dus bedankt, Lieve!

"Ik wil niet op de foto, mama!" Oeps...

Om het blauw en wit te breken, heb ik voor rode paspel (op de schouders en in de rugpas) en rode drukknopen gekozen. Dat past ook mooi bij zijn rode broek en dan heeft hij een mooi outfitje. Zo doen ze dat in de winkel ook, hè? :)
Op de foto's had hij een chiquere broek aan voor een feestje.

Een poging om mama weg te toveren. :-D

Aangezien ik al een tijdje aan het hemdje bezig was, was ik héél opgelucht dat het (ondanks zijn groeispurt) nog niet te klein was. Al heeft hij nu ook niet heel veel ruimte over. Maar goed, het past, dus ik ben blij! 
Op naar het volgende project!

Ecologisch wasmiddel/allesreiniger voor weinig geld

Links de fles die we al jaren hergebruiken,
rechts de zeepvlokken.

Ten huize Maankindjes proberen we zo veel mogelijk milieuvriendelijke producten te gebruiken, onder andere om de was te doen. Toen we pas gingen samenwonen, kochten we bijvoorbeeld wasmiddel van Ecover of Froggy. En dat is natuurlijk prima, maar het kán stukken goedkoper.

Op de blog van Ikbenirisniet ontdekte ik een manier om zelf wasmiddel te maken. Het is eigenlijk heel eenvoudig: marseillezeep raspen (een natuurlijk product en dus biologisch afbreekbaar), in kokend water oplossen, even mixen (anders is het te dik) en eventueel een paar druppels essentiële olie toevoegen voor een fijn geurtje. Dat mengsel giet ik gewoon in een oude wasmiddelfles. Zo heb ik ook nog eens een pak minder afval. We gebruiken dit spul trouwens ook als allesreiniger.

Zo deden wij hier al jaren onze was, maar ik vond dat raspen altijd een heel gedoe en mijn vingers werden ook meermaals het slachtoffer van de rasp... Auwie. Tot ik er onlangs achter kwam dat je marseillezeep ook in vlokken kunt kopen. Gewoon in de supermarkt zelfs. Handig!

Maar hoe zit het nu met de prijs? Even een kleine berekening. 
Een pak zeepvlokken kost 4,65 euro en bevat 850 gram. Voor één fles wasmiddel van 2,5 liter heb je 40 gram zeep nodig. Dat betekent dat je uit één pak vlokken ruim 21 flessen wasmiddel kunt maken. Daarmee komt de prijs voor één fles wasmiddel op 0,22 euro. Voor die prijs vind je geen wasmiddel in de supermarkt! Bovendien is dit wasmiddel beter voor je huid én voor het milieu. Vooral ook een aanrader voor mensen met baby's. Dan zijn parfums en andere chemische stofjes sowieso niet verstandig.

Hebben jullie nog een goeie ecotip? Laat het gerust weten hieronder!

Bloggers for Life 2016

Eén van mijn voornemens voor 2016 was meer goede daden doen. Dat is iets wat ik altijd ambieer, maar wat er niet zo gemakkelijk van komt. Dus toen ik een paar weken geleden bij Khadetjes en Liezewiezewoes zag dat er een sewalong werd georganiseerd voor Bloggers for Life had ik er meteen zin in. Het enige probleem... tijd vinden. Met twee kleine kindjes niet altijd evident. Maar goed, uiteindelijk is het er dan toch van gekomen.

Het kleurrijke resultaat.

Ik ben voor het eerste projectje van de vier gegaan, de knuffeldoekjes. Amélie heeft er zelf geen, maar ik vond ze er schattig uitzien en het leek me ook niet moeilijk. En dat bleek te kloppen. Op naaivlak stelt dit echt niet veel voor. Ik heb samen met Lucas vier superzachte stofjes, vier katoentjes en een boel lintjes uit mijn kast gehaald. Lucas greep meteen naar de vrolijke, felle printjes. Dat is typisch voor kinderen, denk ik. En aangezien de knuffeldoekjes voor kinderen zijn, heb ik zijn advies maar opgevolgd.

"Hmm, interessant" zie je Amélie al denken.

In een mum van tijd had ik vier vrolijke en zachte doekjes van onder de naaimachine getoverd. Ik heb ze maandag op de stoffenmarkt van Schoten Stikt! afgegeven. Hopelijk kunnen we zo een paar zieke kindjes opvrolijken.

De knuffeldoekjes vielen hier zo in de smaak dat ik er nu ook eentje voor Amélie wil maken. Misschien in het groene stofje van haar suikerbonen en haar doopjurkje?
Nieuwsgierig naar meer van mijn naaiwerk? Volg me dan op Instagram of Bloglovin.

Upcycling: T-shirt wordt rokje

Lucas z'n Theo-hemd is nog altijd niet af, dus tussendoor nog maar eens een upcycling-projectje. Deze keer niet voor de kindjes, maar voor mezelf. Dat mag ook al eens, hè.

Ik had al jaren een blauw-wit gestreept T-shirt in de kast hangen. Heel mooi, maar na een paar uur dragen verloor het altijd z'n vorm. En dan liep ik dus de rest van de dag met een vormeloos geval rond. Niet de bedoeling.

Het T-shirt in flodderstof.

 Tot ik op een dag op Pinterest deze tutorial zag voorbijkomen voor een gestreepte kokerrok. Zij gaat uit van een mannen-T-shirt, dus ik heb haar stappenplan niet echt gevolgd, maar het bracht me wel op een idee voor mijn vormeloos T-shirt.

Ik heb eerst het deel boven de oksels afgeknipt en gekeken hoe lang de rok dan zou worden. Vervolgens heb ik van het bovenste deel een tailleband gemaakt en de rok nog wat ingenomen om te voorkomen dat het floddertopje een flodderrokje zou worden. En... dat was het eigenlijk. Piece of cake dus. 

In zomerse tijden, met blote benen.

Ik heb ondertussen al een paar keer mensen met een gelijkaardig rokje zien rondlopen, dus mijn maaksel is nog hip ook. Dat is altijd mooi meegenomen.


Op vakantie in Zeeland. Ook draagbaar met zwarte panty's.

Upcycling: jongensbroek wordt meisjesshort

Tussendoor nog eens een upcyclingprojectje. Die vragen meestal niet zo veel werk, maar geven veel voldoening. En je hebt er gratis en voor niks een nieuw kledingstuk bij. Wie wil dat nu niet? :-)

Lucas bij zijn doopsel in 2013. En ik nog zonder froefroe. :)

Lucas droeg bij zijn doopsel een chique grijze wollen broek met bretellen. Hij heeft ze achteraf nog veel gedragen, maar ik vond de broek toch echt te jongensachtig voor Amélie.

Opeens bedacht ik dat ik een paar jaar geleden een grijze wintershort had die ik met een zwarte kousenbroek droeg. Dus dat leek me ook wel een leuk idee voor dit broekje.

Zo gezegd, zo gedaan. Het naaiwerk zelf was eigenlijk vrij eenvoudig: even passen, kijken hoe lang de short moest worden, een stuk afknippen en een randje er weer aannaaien om een mooi boordje te maken. Dat geeft de short toch dat tikkeltje meer dan gewoon omzomen. En klaar!

Knip! (het middelste deel is voor het boordje)

Helemaal af!

Op model. (voorlopig wel nog aan de ruime kant)

Amélies doopjurkje


Zondag was het eindelijk zover: het doopsel van Amélie. Daar keken we al een tijdje naar uit, ik dan vooral omdat ik zelf haar jurkje wou maken. Zoals ik in mijn vorige blogpost al zei, had ik dus na de suikerboonzakjes nog redelijk veel stof over. Dus ik dacht dat het wel leuk zou zijn om daar een doopjurkje van te maken. Uiteindelijk is een doopsel (in mijn ogen toch) een soort verwelkoming in deze wereld, het verlengde van de geboorte.


Het patroon van de jurk was al snel gekozen: de Grace van Emma en Mona, een heel schattig babyjurkje. De roze stof leek me wat te flets voor ons bleke meisje, dus de hoofdkleur werd groen. Maar een roze accentje erbij maakt het wel nóg mooier. Na wat gegoogel ontdekte ik de improvisational pleating-techniek van StraightGrain. Die is eigenlijk niet zo moeilijk, maar geeft wel een prachtig effect. En de techniek is ook ideaal om twee stofjes te combineren. Tot slot wou ik ook graag een iets warmer kledingstuk maken. Het is tenslotte al herfst, hè. Met de tutorial van Handmade Mieke erbij heb ik het hele jurkje van een (roze) voering voorzien.


Ook de grote broer kreeg een mooie outfit met een strikje in dezelfde groene stof als het jurkje van Amélie. Zo was hij ook in feeststemming. Hij heeft z'n strik de hele dag trots gedragen en in de doopviering zelf heel flink de diaken geholpen. Hij mocht kaarsjes helpen aansteken, een verhaaltje kiezen en alles van dichtbij meemaken. En ondertussen smolten mama en papa van vertedering. :-)


Na de mis hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om in de mooie omgeving rond de kerk wat familiefoto's te maken. Dat is altijd leuk voor later.


Met dank aan mijn schoonmama en tante voor de mooie foto's!
En nu op naar het volgende naaiproject: een Theo-hemdje van Zonen 09 voor Lucas. Ik zal alvast verklappen dat het 'oli-fant-astisch' wordt... ;-)

Suikerbonen die geen suikerbonen zijn


Tijdens onze eerste zwangerschap gingen we op zoek naar leuke suikerbonen, maar we vonden niks naar onze zin. Niet dat er geen mooie dingen bestaan, maar we waren nergens laaiend enthousiast over. Toen ik op een avond in het boek Van Naald tot Draad van Elke Vanelderen een mobile met olifantjes zag, ging er bij mij een lichtje branden. Waarom geen sleutelhangers?
We hadden al een geboortekaartje gekozen en zijn daarmee op zoek gegaan naar geschikte stofjes. Een paar testexemplaren en winkelsessies later waren we er klaar voor. En toen begon het bandwerk: tekenen met stofkrijt, uitknippen, stikken, omkeren, vullen en met de hand dichtnaaien. Héél wat uurtjes later en met de hulp van Daan was alles dan eindelijk af: 30 bruine sterretjes en 20 blauwe maantjes. Die hingen we aan doosjes waar... inderdaad, geen klassieke suikerbonen in zaten, maar blauwe en witte smarties.


Tijdens onze tweede zwangerschap wist ik al snel dat ik weer voor een eigen creatie wou gaan, maar wat? Op basis van het geboortekaartje en deze tutorial koos ik ervoor om kleine portemonneetjes te maken. Ze zijn iets kleiner dan de tutorial voorschrijft, dat leek me beter voor suikerbonen. Ik stootte tijdens mijn zoektocht toevallig op het stofje Grass in Sunlight van Art Gallery dat gigantisch hard lijkt op de voorkant van het geboortekaartje en ik vond Bye Bye Birdie Blush van Atelier Brunette er prachtig bij passen. En toen kon het bandwerk weer beginnen. Uiteindelijk rolden er 50 zakjes van onder de machine, de helft groene en de andere helft roze. Die vulde ik ook deze keer niet met traditionele suikerbonen, maar met snoepjes.


Voor beide kindjes heb ik ook een slinger van hun stofjes gemaakt. Die hingen eerst in onze ziekenhuiskamer en daarna thuis bij de suikerbonen. Na de kraamperiode hebben we de slingers in de gang tussen hun slaapkamers gehangen. Zo hebben we nog elke dag een leuke herinnering aan de suikerbonen.

Amélie wordt binnenkort gedoopt en omdat ik nog best veel stof overhad van haar snoepzakjes, heb ik daarvan een jurkje gemaakt. 
Dus kom zeker binnenkort nog eens kijken! ;-)

Waarom wij wasbare luiers gebruiken



Onze vrolijke was.

Toen we een kleine vier jaar geleden ons eerste kindje verwachtten, hoorden we voor het eerst over wasbare luiers. We hadden er daarvoor nooit bij stilgestaan dat er een ecologischer alternatief bestond voor wegwerpluiers of pampers. Tja, logisch ook als je geen kindjes hebt.
We zijn naar een infoavond gegaan en waren al snel bereid om het een kans te geven. Gelukkig kun je bij sommige webshops beginnen met een huurpakket. Zo kun je veel verschillende soorten uitproberen en hoef je de allerkleinste maat ook niet te kopen. Je schaft dan pas de eerste luiers aan in een grotere maat (vanaf drie maanden). Met die maat kun je meestal bijna de hele luierperiode overleven.

Dat huurpakket was echt enorm handig! Want veel luiers die op papier heel praktisch en mooi overkwamen, bleken uiteindelijk toch niet ideaal. Bij sommige luiers hadden we lekken en andere zaten niet goed aan bij onze kleine Lucas. Na een kleine drie maanden hebben we uiteindelijk de knoop doorgehakt: we zouden voor de Bamboozle Stretch van het merk Totsbots gaan. Dat is een tweedelig systeem dat bestaat uit een kleurige luier van bamboe en een plasticachtig overbroekje dat alle viezigheid binnen houdt. 

Ze bestaan in vrolijke kleurtjes en motiefjes.

We hebben 24 luiers en 6 overbroekjes besteld en toen waren we vertrokken!
Sindsdien zijn we helemaal fan geworden. Qua gebruik zijn ze niet moeilijker dan wegwerpluiers (ze sluiten met velcro) en ze sluiten beter af, waardoor wij quasi nooit ongelukjes hebben. Onze reservekleding hebben we niet vaak nodig. Ook de crèche, de grootouders en de juf op school hadden het systeem snel onder de knie.

En hoe zit het dan met de was? Wel, we zorgen er gewoon voor dat we om de dag een luierwasje insteken. Op 60°, dan zijn alle bacterieën dood. En dankzij het luiervliesje (een biologisch afbreekbaar doekje dat je weggooit als er kaka in de luier zit) belandt er ook bijna niks van de stoelgang in de wasmachine. Je mag de luiers ook op 30° wassen met een speciaal antibacterieel middel, maar we merkten dat Lucas minder luieruitslag had als we op een hogere temperatuur wasten, dus dat zijn we blijven doen.

Ondertussen is Lucas de luiers ontgroeid en zijn ze voor Amélie. Lucas heeft voor 's nachts wel nog hetzelfde model, maar dan een maatje groter. Zo hebben we er vijf gekocht. Dat is meer dan genoeg voor alleen 's nachts. Dus nu dragen onze twee kapoenen 's nachts allebei dezelfde luier, maar dan in een andere maat.

Wasbare luiers zijn over het algemeen iets dikker dan pampers, maar door gewoon een kledingmaatje groter te kopen, is dat makkelijk opgelost. En baby's maken zich toch niet druk om een 'dikke kont'. :-)

Anyway, wij zijn tevreden. Dankzij onze wasbare luiers kunnen we een steentje bijdragen aan een kleinere afvalberg. En dat is natuurlijk altijd fijn!

Jongensbroek wordt meisjesbroek

Als je, zoals wij, eerst een zoon krijgt en dan een dochter, dan zit je met een hoop jongenskleren die te mooi zijn om weg te gooien. Dus wat dan? Sommige kleertjes zijn uniseks en kunnen dus probleemloos hergebruikt worden. Het zijn vooral de echt jongensachtige kleren die niet meteen geschikt lijken voor meisjes.
Lucas had een prachtige okergele broek (maatje 80), maar die vond ik veel te breed voor een meisje. Gelukkig was daar Pinterest! Ik vond een tutorial (http://www.merricksart.com/2012/02/wide-leg-trouser-refashion-tutorial.html) om van een brede broek een skinny broek te maken. Dus ik heb een skinny jeans van Amélie op de gele broek van Lucas gelegd en een lijn getekend om ze te versmallen. Ik heb de broek ook ineens maar wat korter gemaakt. Aangezien wij wasbare luiers gebruiken, hebben we sowieso sneller een grotere maat nodig en zijn de meeste broeken dus vééél te lang.
Lucas drie jaar geleden met zijn broek.

Amélietje vandaag met haar gerecykleerde broek.
Et voilà! Zo hebben we toch nog plezier aan dat leuke broekje van Lucas!
Amélie draagt eronder trouwens ook een rompertje en sokjes die van Lucas komen. De trui is wel nieuw.

Welkom bij Maankindjes!

Hallo allemaal!
Ik ben Kathleen, 30 jaar, getrouwd en mama van twee kleine bengels (3 jaar en 6 maanden). Overdag maak ik ondertitels voor televisieprogramma's, maar in mijn vrije tijd ben ik graag creatief bezig. Ik naai vaak, zowel nieuwe dingen als recykleerprojectjes. Af en toe wordt er hier ook eens iets gebakken. Bij alles wat ik doe, probeer ik mijn ecologische voetafdruk zo beperkt mogelijk te houden. Maar ik vind het wel belangrijk om dat op een leuke manier te doen. Ik wil met deze blog mijn projectjes delen en ik hoop misschien wat andere mensen te inspireren om ook eens anders naar hun spullen te kijken.
Lieve groetjes!