Jaaroverzicht 2017


2017 loopt ten einde, dus tijd om eens terug te blikken! Het was een beetje een raar jaar, vooral op werkvlak. Begin 2017 zag ons leven er nog behoorlijk anders uit: Amélie was nog echt een baby die borstvoeding kreeg en nog niet kon lopen. Ik werkte nog 4/5de als ondertitelaar en Lucas had nog geen bril.

Het jaar begon helaas niet zo goed. Op 30 december 2016 kreeg ik buikgriep en bracht ik dus ook oudjaar in bed door. Hetzelfde herhaalde zich ook op de avond voor mijn verjaardag (in april), waardoor ik zowel Nieuwjaar als mijn verjaardag niet heel bewust gevierd heb. Slechte timing dus, maar gelukkig waren er ook veel leuke momenten in 2017!

Werk


Zoals ik al zei, is dit hetgene wat 2017 zo anders maakt dan de vorige jaren. Ik heb jarenlang in vaste dienst gewerkt als ondertitelaar en vertaler, maar door besparingen bij zenders verloor ik mijn werk. Ik heb lang nagedacht over wat ik wou doen en kwam uiteindelijk op een dubbel antwoord. Enerzijds zou ik mijn creativiteit en ecologische overwegingen combineren in Maan & Mini en anderzijds zou ik als freelancer vertaalwerk doen.

Dat klonk heel goed in theorie, want als freelancer heb je je werk-privébalans zelf in de hand. En hoewel ik nog steeds 200% achter het concept van Maan & Mini sta en graag meer mensen wil overtuigen om groenere keuzes te maken, merk ik dat het commerciële aspect mij niet zo ligt. Ik heb al heel snel het gevoel dat ik mij opdring, terwijl je nu eenmaal reclame moet maken om iets verkocht te krijgen. Bovendien is een hele werkweek alleen thuis zitten toch wat te eenzaam voor mij.

Naaien en creativiteit


In 2017 is er heel wat genaaid. Ondanks mijn naaidipje (zie vorige post), blijf ik het heel fijn vinden om unieke kleren te hebben die je niet zomaar in de winkel vindt. Daarom zal ik niet snel iets klakkeloos namaken of met megapopulaire stofjes werken. Ik heb er niks op tegen als andere mensen dat doen, maar ik vind unieke dingen maken net een deel van de charme van naaien. Een klein overzichtje:
-       Een wolkenslinger
-       Een Bettine-jurk
-       Een short met sterren
-       De pandatrui
-       Een Lena-jurk
-       Een Chess-sweater
-       Wanten en cirkelsjaal
-       Een kerstkrans van eucalyptus (niet geblogd)

En dan was er natuurlijk nog Maan & Mini! Daar heb ik uiteindelijk het meeste voor genaaid. Ik heb in totaal 21 T-shirts, 16 jurkjes en 16 strikjes gemaakt. Er zijn er nog, dus ga zeker eens kijken op www.maanenmini.be!

Persoonlijk


Op persoonlijk vlak is er dit jaar weinig veranderd. We zijn nog altijd gelukkig getrouwd en hebben nog evenveel kinderen als een jaar geleden. :-)

2017 had wel een paar mijlpalen voor ons in petto:
-       De eerste verjaardag van Amélie
-       Haar eerste pasjes en woordjes
-       Het einde van de borstvoeding (na 18 maanden)
-       Lucas z’n vierde verjaardag én z’n eerste kinderfeestje
-       Lucas kreeg een bril
-       De geboorte van ons neefje (tevens mijn eerste metekindje)

We zijn ook op weekend geweest met ons viertjes, met mijn familie, met ons tweetjes, met Daan z’n familie, deden een staycation en we zijn twee weken naar Spanje geweest in de zomer. Daarnaast hebben we nog een hoop leuke uitstapjes gedaan naar allerlei dierentuinen, gingen we tulpen plukken en paaseieren rapen, picknicken, naar het Nijntje Museum, op date, naar Hello! Schoten, naar 2ndHand(Made) en de boeklancering van SVDHZ3, de Sint-stoet en dan vergeet ik ongetwijfeld nog een paar dingen. Dus veel leuke herinneringen gemaakt dit jaar!

Sportief


Dit is zo’n beetje een nieuwe categorie, want hoewel ik altijd wel probeerde genoeg te bewegen, was dat meestal maar matige beweging. Ik deed de laatste jaren veel te voet en met de fiets en dat wil ik ook zeker blijven doen. Maar in juni besloot ik om te beginnen joggen. Ik heb de app van Start 2 Run geïnstalleerd en het programma van 0 tot 5 kilometer gekocht.

Het voordeel van lopen is dat ik een betere conditie opbouw terwijl ik ook meer buitenkom. Als huismusje is dat mooi meegenomen. Ik ben er twee keer een paar weken mee gestopt. De eerste keer vanwege een blessure en de tweede keer door onze vakantie naar Spanje en gebrek aan motivatie. Maar uiteindelijk heb ik toch doorgezet en kan ik nu met trots zeggen dat ik het trainingsschema helemaal afgewerkt heb.

Sinds deze week kan ik een halfuur aan een stuk lopen zonder grote problemen. Een grote stap voor mij en ineens ook een mooie basis om mijn conditie nog verder op te bouwen. Maar daarover volgende week meer in een blogpost over mijn goede voornemens.


Nu rest mij alleen nog jullie een fijn oudjaar te wensen
en een goeie gezondheid en veel geluk voor 2018!

Over verfborstels en een naaidipje

Het is hier de laatste weken een beetje stil. Enerzijds door een klein naaidipje, anderzijds door een heel ander soort upcycling dan jullie van mij gewend zijn. Maar daarover zo meteen meer.


In mijn eetstoel op mijn derde verjaardag.

Dat naaidipje dus. Van augustus tot midden november heb ik véél genaaid: onder andere een jas voor Amélie, een cadeau voor mijn pasgeboren neefje, een trui voor Daan, een Lena-jurk, de pandatrui, mijn sew challenge én de nieuwe collectie van Maan & Mini. Voor Maan & Mini heb ik maar liefst 16 jurkjes gemaakt. Ga zeker eens kijken als je dat nog niet gedaan hebt. Ik heb er met hart en ziel aan gewerkt.

Maar het gevolg is dus dat ik het even beu ben. Ik vind het nog steeds magisch om een lap stof om te toveren in een kledingstuk, maar ik voel dat ik het beter even wat rustiger aan doe.

Op mijn to-dolijstje stond al heel lang een ander project waar ik door al die naaiprojecten geen tijd voor had: een paar stoelen en een poppenbuggy uit mijn eigen kindertijd opfrissen voor mijn kinderen. Dus op naar de verfwinkel!

Het eerste deel was een set van twee kleine spijlenstoeltjes. Er hoort ook nog een tafeltje bij, maar daar hebben we geen plaats voor. Toevallig hebben wij aan onze eettafel ook grote spijlenstoelen staan. Dus ik heb een verfkleur gezocht die daar mooi bij past, een ingetogen blauw. Na twee lagen verf en een laagje vernis waren we weer een week verder, maar de stoeltjes zien er een stuk beter uit!



Het tweede item is een houten eetstoel die nog van mij of mijn broer is geweest (we hadden er twee, dus geen idee welke dit is). Lucas zit er al een tijdje op, maar de stoel kon ook wel een opfrisbeurt gebruiken. Hij wou zelf graag blauw, dus ik heb gewoon verder gedaan met dezelfde verf. Handig! Het rieten deel bleef tot teleurstelling van onze kritische kleuter ongeverfd.

En als derde heb ik ook mijn oude poppenbuggy onder handen genomen. Dat ding was roze (een kleur die ik binnen de perken probeer te houden), versleten en had een lelijke, oude hoes. Na een likje verf heb ik er een nieuwe hoes bij gemaakt met een stevig stofje van Ikea. Het biaislint erop naaien liep niet van een leien dakje. Dat is nooit mijn favoriete klus geweest, maar door mijn naaidip verliep het nog lastiger dan anders.



Amélie krijgt de poppenbuggy voor Kerstmis. Ik vermoed dat ze er veel mee zal spelen. Nu loopt ze ook al veel met haar poppen rond.

Na twee weken schilderen kan ik even geen verfborstel meer zien en voel ik de naaikriebels alweer een beetje terugkomen, dus hopelijk rolt er binnenkort weer iets leuks vanonder mijn naaimachine!

In de wolken met mijn neefje!

Groot nieuws! Ik ben tante geworden. En meter.
Oké, dat is geen wereldnieuws, maar ik ben er wel heel blij mee! Op 20 november werden mijn broer en schoonzus de trotse ouders van Hannes. Een zelfgemaakt cadeau mocht natuurlijk niet ontbreken!


Toen ik een maand geleden naar de boeklancering van Stof voor Durf Het Zelvers 3 ging, raadde Griet mij het patroon voor de babytrui met knopen aan. Diezelfde dag had ik toevallig op 2nd Hand (Made) een schattige tricot met wolken op de kop getikt. Dus de conclusie was snel getrokken! Een wolkentruitje voor een wolk van een baby. Want wij zijn helemaal in de wolken met ons neefje. Haha, sorry, beroepsmisvorming. Vertalers houden van woordspelingen, hè.



Het truitje kreeg een turquoise voering  van een T-shirt dat ik niet meer draag. Beide stofjes zijn superzacht, ideaal voor zo'n "verse" baby. Ik maakte maat 62-68 en die is piepklein! Ik had nochtans een jaar geleden zelf nog een baby die in die maat paste. Het in elkaar zetten ging vlotjes, op één detail na. Als je het truitje omkeerbaar wilt maken, moet je de patroondelen in spiegelbeeld knippen. En dat ben ik dus in mijn enthousiasme vergeten. Maar ik vind het wolkenstofje toch leuker als buitenkant.



Na dat kleine truitje was er nog een groot stuk wolkenstof over. Mijn schoonzus had al gesuggereerd dat ze nog geen dekentje hadden om de baby in te wikkelen. Dus ik besloot een dekentje à la Cozette te maken. In mijn stoffenkast lag nog een grote lap groene fleece, dus babylief krijgt een heerlijk warm dekentje om op te spelen of in weg te dromen.



Verder hebben we ook nog een uiltjesmobiel van de geboortelijst gekocht. Toen ik alles wou inpakken, kwam ik op het idee om het dekentje als inpakpapier te gebruiken. Ik heb de mobiel en de trui op het dekentje gelegd, het dekentje dichtgevouwen en de knoop nog vastgemaakt met een grote gouden strik. Feestelijk en geen afval! Lieve Hannes, welkom op de wereld!


Wat vinden jullie ervan?
Je kunt Maankindjes ook volgen op Follow

Uit de oude doos - "Bouter Tutas"

Tijd voor een nieuwe terugblik op mijn preblog-naaiverleden. De vorige edities kun je trouwens hier, hier en hier lezen. Deze maand laat ik jullie één van mijn schattigste maaksels zien uit de tijd dat Lucas zichzelf nog Tutas noemde.

In het voorjaar van 2015 vierde Lucas voor het eerst carnaval. Alle kindjes in de crèche kwamen verkleed, dus wij konden niet onderdoen. Maar omdat ik niet van Bumba-pakjes hou en mijn kind liever in iets origineler zie, besloot ik zelf dan maar iets in elkaar te steken. (zie ook hier)



Via Pinterest werd ik helemaal verliefd op de schattige kabouterpakjes op deze Amerikaanse blog. Bovendien zijn ze ook niet zo moeilijk na te maken. Als basis gebruikte ik de Klim- en Klauterbroek van Kiind. Ik had nog restjes paddenstoelenstof en bolletjesstof liggen die samen een grappig geheel vormden. 

Voor de accessoires nam ik een rood fleecedekentje dat we niet meer gebruikten. Daarvan maakte ik bretellen, een kaboutermuts en elfenslofjes. Voor de muts gebruikte ik een soortgelijke tutorial als deze en werkte ik af met een leuk lintje met vosjes. Het patroon voor de elfenslofjes vond ik hier.



Het pakje werd aangevuld met een T-shirt uit Lucas z'n kast (dat hij daarna nog kon doordragen), een zwarte kousenbroek (die later voor Amélie is) en een beetje rode schmink op zijn wangetjes. Schattig!!!

Lucas heeft zijn pakje twee jaar gedragen: één keer in de crèche (tweede foto) en één keer op school (eerste foto). De muts heb ik daarna ook nog eens gebruikt om Amélie als Roodkapje te verkleden. Ik ben van plan om Amélie misschien ook nog kabouter te laten spelen, met een jurkje dan. Dus wie weet zien jullie dat hier over een paar maanden passeren. Het wordt dat of Roodkapje met een nieuw jurkje. To be continued dus.


Kaboutermuts + duiveltjescape = Roodkapje

Maken jullie ook zelf verkleedkleren voor carnaval of Halloween?
Je kunt mij ook volgen op 
Follow

Wantenweer (+ kortingsactie)

Sinds vorige week is het weer een pak kouder, dus tijd om wanten, sjaals en mutsen uit de kast te halen! Eigenlijk best gezellig om in zachte en warme sjaals weg te kruipen of 's avonds onder een dekentje in de zetel te zitten. Al zou die periode van mij gerust wel wat korter mogen duren.


Lucas z'n wanten waren te klein geworden, dus die zijn nu voor Amélie (voor bij haar jas). Bovendien vroeg hij al een hele tijd om een sjaal die hij gewoon over zijn hoofd kan trekken. Dat knopen en omwikkelen vindt hij maar vervelend. Gewoon aandoen en klaar! Ideaal voor kleuters.

En Lucas vraagt, mama maakt. Meestal toch. :-)
Toen ik voor de wintercollectie van Maan & Mini jurkjes begon te maken van mannentruien, bleef er af en toe een mooi stuk stof over. Perfect materiaal voor winterse accessoires. Net groot genoeg ook. Restjesverwerking dus!


De sjaal is het simpelste van het simpelste. Gewoon twee rechthoeken aan elkaar stikken en afwerken. Alles met de overlock, want gebreide truistof rafelt heel snel uit. Tien minuten werk. Meer niet. Maar Lucas is content!

De wantjes waren iets meer werk, maar het blijft een snel projectje. Ik heb geen patroon gebruikt, maar gewoon mijn eigen hand op de stof gelegd en iets kleiner geknipt. Ik had niet meer genoeg streepjesstof om alles daaruit te maken, dus koos ik Lucas z'n lievelingskleur, paars, en werkte ik af met een klein stukje streepjes. Zo passen sjaal en wanten toch bij elkaar.


Ik naaide ook een touwtje in de wanten. Zo kon ik ze aan zijn jas vastnaaien. Dat leek mij handiger dan één lang touw dat door beide mouwen gaat. Het nadeel is wel dat hij nog een paar wanten nodig heeft voor zijn winterjas. Maar dat zien we dan wel weer over een paar weken.


Over anderhalve week wordt de wintercollectie van Maan & Mini gelanceerd. Dus tijd om plaats te maken! Als je nog twijfelde om een T-shirt of strikje te kopen, het is het moment! Nog tot zondagavond 19 november krijg je 5 euro korting en kost een handgemaakt en uniek T-shirt nog maar 29,90 euro. Dus ik zou zeggen, haast je, want op is op!!!
Snel naar www.maanenmini.be/webshop

Hebben jullie ook al sjaals en wanten genaaid?

Let's Sti(c)k Together - Stik Belgique

Een dikke maand geleden zag ik dat Marjolein van Flaflinko voor haar vijfde naaiverjaardag allerlei leuke acties organiseerde. Eén daarvan is een blogtour die helemaal in het teken van Stik Belgique staat. Met andere woorden: naaien met een Belgisch patroon. 

Ik wou al heel lang een jas voor Amélie maken, maar zag altijd op tegen het werk. Een jas is natuurlijk geen klein projectje dat na een paar uurtjes naaien in elkaar zit. Daarom leek deze blogtour mij de ideale 'schop onder mijn kont' om de jas af te krijgen tegen 30 oktober. Goeie timing voor een winterjas! En ook fijn om eens mijn grenzen te verleggen.



In het boek Stof voor Durf het Zelvers 2 staat een heel hoofdstuk over jassen. Griet hanteerde bij boek 2 een à la carte-principe waarmee je zelf je jas kunt samenstellen. In mijn geval werd het een combinatie van de vier basis-'recepten': een langere jas (tot op de knie) in maat 98 met plooi op de rug, een kap, paspelzakken en mouwen met boordstof. Ik voegde er zelf nog lusjes voor wanten aan toe.


De kap geeft blijkbaar licht in de zon. :-)

Met dat ontwerp in mijn hoofd trok ik naar de stoffenwinkel en koos ik een petroleumblauwe gekookte wol voor de buitenkant. Die kleur paste perfect bij de donkerblauwe tricot met sterretjes van Lillestoff die ik ooit bij Pieke Wieke kocht. Ik voerde de stof met vlieseline H630 voor een lekker warme winterjas.

En toen kon het echte werk beginnen! Patroondelen knippen uit wol, tricot én vlieseline kostte me een hele avond. Vervolgens heb ik alles ook nog eens ge-overlockt, zodat de jas zeker niet uitrafelt.



Het naaiwerk heb ik stap voor stap aangepakt. Bij een ingewikkelder project kijk ik liefst niet te ver vooruit. Dat is alleen verwarrend. Bij een boek als SVDHZ2 moet je trouwens goed je hoofd erbij houden, omdat je soms moet schakelen tussen de verschillende 'recepten'.

Ik heb uiteindelijk twee kappen gemaakt. De eerste, in maat 98, was veel te klein voor Amélie. Gelukkig had ik nog genoeg stof om er een tweede bij te maken in maat 116. Die past iets beter, maar is eigenlijk nog altijd aan de kleine kant. Misschien ligt het aan de dikke teddyfleece aan de binnenkant? Ach ja, Amélie zet toch niet graag een kap op, dus die is vooral voor de sier.



De knopen waren de finishing touch. Mijn naaimachine is oerdegelijk, maar kan helaas geen knoopsgaten maken, dus ik heb een beetje moeten foefelen. De turquoise knopen zijn dus louter decoratief. Aan de binnenkant van de jas zitten drukknopen om de jas echt dicht te doen. Drie sierknopen en vier drukknopen aannaaien, dat was me het werkje wel.


De instructies van SVDHZ2 zitten echt goed in elkaar. Op wat gevloek bij de paspelzakken na (te dikke lagen stof voor mijn naaimachine) verliep het naaien eigenlijk best vlot. Er kroop wel flink wat tijd in, maar nu heeft Amélie een heerlijk warme en mooie winterjas waar ik elke dag van kan genieten! Maat 98 is nog ruim, dus hopelijk heeft Amélie er twee winters plezier van. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden!





Je kunt mijn blog volgen op Follow

Uit de oude doos - trouwfeest Jan & Kristien

Het is weer tijd voor onze maandelijkse rubriek 'uit de oude doos'. Deze keer laat ik jullie de outfits zien die ik gemaakt heb voor de grote dag van mijn broer en zijn vrouw. Op 1 augustus 2015 stapten Jan en Kristien in het huwelijksbootje. Een heuglijke dag voor onze familie. Ik kreeg de eer om getuige te mogen zijn, Lucas was bruidskindje en Daan mocht piano spelen in de mis. En Amélie? Die zat in mijn buik, al wisten wij zelf nog van niks.



Ik heb drie outfits gemaakt: één voor mezelf en twee voor de bruidskindjes. Ik zal beginnen met mijn eigen outfit. Na lang nadenken besloot ik de June-jurk uit La Maison Victor te maken. Voor de stofkeuze heb ik me laten inspireren door de gele jurk van Judith. Ik heb dezelfde piqué in het turquoise gekocht en het geheel met gouden accenten afgewerkt.


De testversie.

Uit mijn testversie bleek dat het bovenstuk iets langer mocht en de halslijn iets lager, maar voor de rest hoefde ik niks te veranderen aan het patroon. Om het geheel feestelijker te maken heb ik alles afgewerkt met een gouden lint. Daarna heb ik er nog een riem en een tasje in dezelfde stof bij gemaakt. Voor wie geïnteresseerd is, de tutorials vind je hier (de riem) en hier (het tasje). Verder heb ik er nog een gouden sjaal en schoenen bij gekocht. Dat zijn meteen ook de enige dingen die ik daarna nog heb kunnen dragen. Misschien volgend jaar als mijn schoonbroer trouwt?



En dan de kindjes! Jan en Kristien wilden geen traditionele witte kleren voor de bruidskindjes, maar liever meer kleur. We hebben in de stoffenwinkel samen dit vrolijke blauwe stofje van Soft Cactus gekozen met gele paspel en knoopjes erbij. Lucas kreeg een Theo-hemd van Zonen 09 en Lotte (familie van Kristien) een Janneke van Sisko by Mieke.



Ik had toen nog nooit een hemd of een kinderjurkje gemaakt, maar dankzij de duidelijke instructies en aanmoediging van Sharon durfde ik mij er toch aan te wagen. En met succes dus. Lucas was en is nog altijd dol op zijn Theo-hemdjes. Ondertussen heb ik er al drie gemaakt, zoals je hier ook al kon lezen.



De trouwdag zelf was prachtig! De bruid en bruidegom straalden, iedereen amuseerde zich en ik was apetrots op mijn creaties. Ik was 's avonds wel snel moe, maar we zijn er pas een maand later achter gekomen dat dat door die kleine verrassing in mijn buik kwam...


Je kunt mijn blog ook volgen op Follow
De vorige edities van 'uit de oude doos' vind je hier en hier.
Deze post past trouwens ook perfect binnen Stik Belgique.

Getest: de EZPZ Happy Mat van Blabloom

In mijn zoektocht naar kwalitatieve en milieuvriendelijke kinderspullen kwam ik een hele tijd geleden Blabloom tegen. Zij hebben een heel uitgebreid aanbod baby- en kinderspullen, gaande van bamboe bordjes over ergonomische draagsystemen en houten speelgoed tot wasbare luiers. Helemaal ons ding dus! Hun winkel in Houthalen is wat te ver voor ons, maar gelukkig kun je alles ook online bestellen.


Ter ere van mijn eerste blogverjaardag mocht ik van hen een product uitkiezen om uit te testen. Na lang rondkijken (zo veel moois!) koos ik de EZPZ Happy Mat, een placemat en bord in één. De placemat zuigt zich aan de tafel vast, waardoor je kind z'n bord niet zomaar op de grond kan gooien. Dat klonk mij als muziek in de oren, want Amélie had van met haar bordje gooien een sport gemaakt. 

Onze bevindingen

Onze eerste indruk toen de placemat aankwam, was dat het een heel mooi product is in een mooie kleur. Ik heb zo'n beetje een haat-liefdeverhouding met de kleur roze. Zo dat felroze à la Barbie vind ik vreselijk, maar ik hou wel van oudroze en warm fuchsia. Deze placemat is oudroze en helemaal mijn smaak. Het materiaal ziet er trouwens ook heel stevig uit. De siliconen mat is dik en onbreekbaar. Een groot pluspunt met kinderen.


En toen kon het testen beginnen! De mat plakt perfect aan onze tafel (en aan andere oppervlakken), maar Amélie had wel meteen door hoe ze de placemat moest losmaken. Op zich is dat niet echt een probleem, want dat doet ze pas als ze klaar is met eten en de placemat is te zwaar om ermee te gooien. Dus het gooiwerk is al van de baan!

We hebben er allerlei soorten eten in gedaan, gaande van stukjes appel tot pasta en boterhammen. Voor dat laatste is de EZPZ Happy Mat niet echt een meerwaarde. Dus ik ga hem voor de andere maaltijden gebruiken. Het viel me wel op dat wij eigenlijk heel weinig klassieke maaltijden met aardappels, groenten en vlees(vervangers) eten. Maar dat hoeft eigenlijk ook niet. Je kunt een ovenschotel of pastagerecht ook over de drie vakjes verdelen. Of je kunt een beetje saus in één vakje gieten.


Amélie zette ook vrijwel meteen haar drinkflesje in één van de vakjes. En ik heb de placemat ook al gebruikt als smartphonehouder om Amélie een filmpje te laten kijken op mijn gsm.

Ook het onderhoud hebben we uitgebreid uitgetest. Hoewel ik ervoor vreesde, past de mat toch heel gemakkelijk in onze afwasmachine. In onze afwasbak is het iets moeilijker. De mat is namelijk groter dan de gootsteen, dus dat is minder handig. Maar het vuil gaat er wel gemakkelijk af.


Conclusie?

Er zijn een paar nadelen, maar die wegen niet op tegen de voordelen. Ik vind de EZPZ Happy Mat een goeie (en mooie) aanwinst in huis. Voor warme maaltijden gaan we hem zeker blijven gebruiken. Bedankt, Blabloom, dat we dit product mochten testen!


Noot: ik heb dit product gratis gekregen om te testen, maar wat ik hierboven schrijf, komt helemaal van mezelf.

Volg Maankindjes ook op Follow

Chess-sweater aka een trui voor Daan

De meeste naaisels hier zijn voor de kinderen of mezelf. Dus toen Daan in augustus jarig was en weer niet wist wat vragen, stelde ik voor om een trui voor hem te naaien. 


Ik heb al eens eerder (voor deze blog bestond) de Chess-sweater van La Maison Victor gemaakt en was toen al fan van het model. Bovendien zit zo'n raglantrui supersnel in elkaar. Ook altijd leuk. :-) Daan had maar één eis voor de trui: ze mocht niet te warm zijn. Het vorige exemplaar is namelijk van iets dikkere joggingstof en is alleen geschikt voor winterse temperaturen.

We trokken samen naar de gloednieuwe winkel van Studio Olive, waar Daan zelf stof mocht kiezen. Na wat getwijfel koos hij uiteindelijk jeansblauwe joggingstof en grijze gebreide stof met bolletjes. Aan die gebreide stof zou ik nooit zelf gedacht hebben. Het was Lieve van Studio Olive die ons het idee gaf.


Over het naaiwerk zelf kan ik weinig zeggen. Net als bij de pandatrui van Lucas gaat dat heel snel, zeker met de overlockmachine. De boordjes duren nog het langste, maar bij een trui voor volwassenen is het al een stuk minder gepruts dan bij kinderkleren. Op één avond tijd was de stof geknipt en zat alles in elkaar.

Voor de foto's zijn we in de buurt naar de koetjes gaan kijken. Helaas waren ze niet thuis, maar we hebben wel foto's kunnen maken en de kinderen hebben zich nog even in de speeltuin kunnen uitleven, dus iedereen blij!

Lucas wou per se mee op de foto. Hij is nochtans minder enthousiast als ik van hem foto's wil maken.

De trui is ondertussen al vaak uit de kast gekomen, dus missie geslaagd! Deze trui past trouwens perfect in het kader van Stik Belgique, het project van Marjolein (aka Flaflinko) om Belgische patronen in de kijker te zetten en haar vijfde naaiverjaardag te vieren.
Maken jullie veel kleren voor de mannen in jullie leven?

Je kunt mij ook volgen op Follow