Maar goed, gisteren begon het ineens te kriebelen om nog eens iets vanaf nul te beginnen. En de gelukkige was snel duidelijk. De laatste tijd laait de peuterpuberteit behoorlijk hevig op bij Amélie, waardoor we iets minder aandacht hebben voor Lucas. En dat is natuurlijk jammer, want die lieve jongen (die binnenkort al 6 wordt, time flies!) verdient zeker een extraatje.
Toen ik een jaar geleden een Zircon-trui maakte voor mezelf, bleef er zoals vaak een grote lap over. Ik merk dat mijn stoffenkast bijna volledig bestaat uit restjes van eerdere projecten. Dus ik heb besloten om niks nieuws meer bij te kopen tot een groot deel daarvan verwerkt is. Ik vrees dat ik daarmee nog een tijdje zoet zal zijn. Al ligt dat misschien ook wel aan mijn tempo. :-)
De rode stof met vlechtmotief was niet groot genoeg voor een volledige sweater in maat 128, dus colorblocking dan maar. Ik pakte mijn favoriete naaiboek erbij (Stof voor Durf het Zelvers 1, gewéldig boek vind ik) en koos uiteindelijk voor de "trui met knopen". Maar dan wel zonder knopen, aangezien mijn naaimachine geen knoopsgaten kan maken. De halsafwerking verving ik door een jongensachtigere afwerking met boordstof.
De blauwe stof en de boordstof zijn trouwens ook restjes. De blauwe stof komt van de trui die ik voor Daan maakte en de boorstof is een stuk van een buikband die ik van een zwangerschapsjeans haalde om na mijn zwangerschap door te dragen. Dus kostprijs: nul euro. Altijd fijn.
Toen Lucas na school thuiskwam en zijn nieuwe trui zag, viel zijn mond letterlijk open. Hij was helemaal in de wolken met zijn trui en wou ze dan ook meteen aandoen en aan zijn vriendjes laten zien. Bovendien past hij met z'n trui ook bij die van mij én die van zijn papa. Dat wordt "trinnen" of "twinnen" dit weekend!
